NIE JEM, BO NIE MUSZĘ

Czy zastanawiałeś się kiedyś jakie było pierwsze uzależnienie umysłu ludzkiego, któremu człowiek uległ i względem którego stał się bezradny? Bretarianie uważają, że jednym z pierwszych uzależnień było jedzenie. Według nich stało się to jednak tak dawno, że mało kto jest w stanie przypomnieć sobie życie sprzed pojawienia się tego nawyku.

Jak jedzenie uzależnia?

Bretarianie nie narzucają przymusu niejedzenia, zwracają jedynie uwagę na to, że jeżeli nie musisz jeść, to po prostu nie jedz. Podobno jemy wtedy, kiedy jesteśmy głodni, ale czy do końca jest to prawdą. Gdyby uznać teorię o uzależnieniu ludzkości od przyjmowania pokarmu za prawdziwą, od razu nasuwa się analogia do alkoholika lub narkomana. Oni też zażywają środki odurzające tylko wtedy, kiedy czują „głód”. Co jednak sprawia, że głód alkoholowy lub narkotyczny pojawia się coraz częściej? Otóż to, że coraz częściej do organizmu dostarczany jest alkohol lub narkotyki. Innymi słowy alkoholik pije coraz więcej, bo coraz częściej czuje głód alkoholowy, a czuje go coraz częściej właśnie dlatego, że coraz więcej pije. Czyż nie wygląda to zupełnie jak w przypadku jedzenia? Człowiek coraz więcej je, bo coraz częściej czuje się głodny, a czuje się głodny dlatego, że coraz więcej je. To błędne koło ma swoje podłoże w ludzkim mózgu, który do tej pory pozostaje jedną wielką tajemnicą dla nauki. Otóż w jego wnętrzu, składającym się (prawdopodobnie) z nieskończonej ilości powiązań neuronowych, zachodzi bardzo proste zjawisko. Przyjmuje się, że pewne powiązania neuronów odpowiadają ludzkim zachowaniom. Przykładowo powiązanie neuronu N1 z neuronem N2 odpowiada jeździe na rowerze, natomiast powiązanie neuronów N3 i N4 odpowiada spożywaniu alkoholu. Im częściej będziemy jeździć na rowerze, tym mocniejsze będzie powiązanie N1-N2, kosztem mocy wiązania N3-N4. W takim przypadku w świecie rzeczywistym częściej będziemy sięgali po rower, niż butelkę alkoholu. Na początku wiązania są tak samo mocne i stabilne, jednak w przypadku, gdy którąś czynność będziemy wykonywali wielokrotnie odpowiadające jej wiązanie neuronowe będzie rosło w siłę, potęgując doznania związane z tą czynnością i warunkując decyzję dotyczącą pójścia na rower lub na piwo.

Wyobraźmy sobie teraz sieć powiązań neuronowych odpowiadających spożywaniu pokarmów. Śniadanie, obiad, kolacja, deser, przepis, wesele, poprawiny, stypa, restauracje, programy telewizyjne o jedzeniu, blogi kulinarne, to wszystko, z czym kojarzy nam się jedzenie, tworzy coraz mocniejszą sieć wiązań w naszym mózgu, które z kolei przekładają się na uzależnienie od spożywania pokarmów, czyniąc nas ułomnymi i uniemożliwiając nam chociażby zauważenie tego nawyku.

Czym odżywiają się bretarianie?

Dla wielu ludzi sposób ich odżywiania będzie co najmniej fantastyczny, rodem z filmów science fiction.  Osoby, które odstawiły konwencjonalny sposób przyjmowania pokarmów, odżywiają się dzięki energii światła, tzw. pranie (energii życiowej utrzymującej przy życiu wszystko, co nazywamy istotami żywymi).

Jak nauczyć się odżywiania praną?

Są trzy podstawowe aspekty, na które trzeba zwrócić uwagę, przed przejściem na odżywianie światłem. Pierwszym z nich jest nastawienie. Mentalne przygotowanie się do przemiany, bez którego ani rusz. Rozwinięta świadomość pozwoli bowiem wznieść swoje wewnętrzne wibracje i zjednoczyć je z wibracjami światła inaczej nie zostanie ono przyjęte przez organizm, co może wiązać się z poważnymi konsekwencjami. Kolejnym krokiem w stronę niejedzenia jest medytacja. Należy znaleźć wewnętrzny spokój, który pozwoli nam na opanowanie swojego ciała i wewnętrzne przygotowanie się do wprowadzenia zmian. Bardzo ważne jest również, aby przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań poszerzyć swoją wiedzę na temat odżywiania światłem. Potrzebne są podstawy wiedzy, tak aby móc w pełni kontrolować to, co będzie się działo z naszym ciałem, a będzie działo się wiele. Od zmian nastrojów i wahań emocjonalnych, poprzez zmiany w relacjach z innymi ludźmi, na pełnej odmianie charakteru kończąc. Trzecią, równie ważną sprawą, jest stan naszego zdrowia. Ważne, aby organizm był w pełni sił, nie osłabiony żadną chorobą lub nawet infekcją, która w późniejszym czasie może wpłynąć na pogorszenie się stanu osoby odrzucającej pokarm lub nawet jej śmierć. Wszystko powinno odbywać się pod pełną kontrolą osoby zmieniającej sposób odżywiania lub pod okiem kogoś, kto już takową przemianę przeszedł. Pamiętać jednak należy o tym, że nikt, nawet wyspecjalizowana osoba, nie będzie znała naszego ciała lepiej niż my sami, toteż jakiekolwiek próby odwyku od jedzenia należy rozpocząć od głębokich i poważnych rozmów z samym sobą, ze swoim ciałem i umysłem. Bez tego, skazani jesteśmy na porażkę.

Jakie korzyści niesie niejedzenie?

Do tych czysto materialnych możemy zaliczyć chociażby redukcję kosztów, jakie pochłania zakup pożywienia. Ponadto oszczędzamy czas i energię potrzebną na przygotowywanie pożywienia. Tak naprawdę diametralnie zmienia się prawie całe nasze życie, począwszy od harmonogramu dnia (śniadanie, obiad, kolacja) przez uposażenie mieszkań (nie potrzebujemy już ani lodówki, ani kuchenki gazowej, a może nawet nie potrzebujemy kuchni) na funkcjach fizjologicznych kończąc (skoro redukujemy spożywanie pokarmów, redukuje się również wydalanie ich resztek). Efekty pojawiające się już po kilku dniach od odstawienia jedzenia to lepsze samopoczucie, większe ilości energii, którą możemy spożytkować w dowolny sposób, np. na wydajniejszą pracę, możliwość samoleczenia się czy chociażby zmniejszenie ilości snu potrzebnego do regeneracji ciała. Organizm, który nie musi zużywać swojej energii na konsumowanie i trawienie może zacząć działać na takich obrotach, których nawet byśmy się nie spodziewali. Czy bretarianizm jest więc mitycznym środkiem pozwalającym osiągnąć pełnię życia, niezachwiany spokój i głęboką radość trwania w chwili obecnej? Wydaje mi się, że takim środkiem jest nasz umysł lub raczej umiejętność kontrolowania go. Bretarianizm jest jedynie metodą lub elementem układanki pozwalającej osiągnąć tą kontrolę.

Uważaj jednak!

Tak jak w przypadku alkoholika, nagłe odstawienie alkoholu może spowodować zatrzymanie akcji serca i śmierć, tak w przypadku nagłego zaprzestania przyjmowania pokarmów, sytuacja może być analogiczna. Bretarianizm nie jest bowiem jedną z dostępnych diet, czy sposobów odżywiania. Bretarianie przechodzą głębokie wewnętrzne przemiany świadomości, których efektem jest odstawienie pokarmu. Traktowanie tego jako eksperymentu lub sposobu na odchudzanie prawdopodobnie zakończy się śmiercią. Jedynie człowiek uduchowiony, popierający dietę głęboką medytacją, w pełni panujący nad procesami swojego ciała, może pozwolić sobie na przejście na odżywianie energią. Bretarianizm otwiera drzwi do nowego postrzegania rzeczywistości, jednak aby tego dostąpić trzeba się odpowiednio przygotować. Zbyt pochopne działania mogą po raz kolejny przynieść odwrotny skutek.

Z racji tego, iż nie sposób zamknąć choćby cząstki wiedzy o tzw. bretarianizmie w jednym artykule, odsyłam chętnych lub zaciekawionych do dwóch pozycji jakże istotnych i pomocnych w zrozumieniu sposobów odżywiania się energią. Pierwszą z nich jest osobista historia Australijki, która nie je od 1993 roku,  Jasmuheen Życie Światłem, natomiast druga to Styl życia bez jedzenia, autorstwa Joachima M. Werdina.

Dlaczego prawie wszystko, co człowiek zjada, zostaje potem wydalone, np. w postaci kału, moczu, śluzu, łoju, gazów, krwi? Czy to znaczy, że to doskonałe ciało jest maszyną przerabiającą prawie wszystko co zjadło na wydzieliny? (…) Kliniczne objawy składające się na reakcje ciała podczas kuracji odwykowej (np. od alkoholu, nikotyny, narkotyku, kofeiny, cukru) są takie same jak te, które występują u człowieka po odstawieniu jedzenia. Przy ponownym zażyciu tych środków (po skutecznym przejściu kuracji odwykowej) reakcje ciała są takie same, jak przy ponownym rozpoczęciu jedzenia po okresie niejedzenia albo długotrwałym poście. Dlaczego w obydwu przypadkach reakcje są takie same?

Styl życia bez jedzenia - Joachim M Werdin