MINERAŁY – MIKRO I MAKROELEMENTY

Jednym z naturalnych źródeł magnezu jest figa

Większość z nas wie, że minerały są, obok witamin, najważniejszymi składnikami odżywczymi, potrzebnymi do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Bez ich obecności w naszym ciele, po prostu byśmy umarli. Skąd się biorą i jaki wpływ na nasze życie mają te składniki?

Minerały to dokładnie 22 pierwiastki chemiczne, które stanowią około 4% masy naszego ciała. Są to tzw. mikro i makroelementy. Różnica w nazwie warunkowana jest różnym zapotrzebowaniem organizmu na te związki. Mikroelementy, to te pierwiastki, których dzienne zapotrzebowanie wynosi mniej niż 100 mg. Makroelementy, to te, których dzienne dawki nie przekraczają 100mg. Skoro już wiemy, co to są minerały, to warto byłoby znać również ich naturalne źródła i wpływ na nasze życie.

Makroelementy

Fosfor jest składnikiem odpowiadającym za proces prawidłowego wzrostu organizmu, a także odnowy chorych i obumarłych komórek. Ponadto korzystnie wpływa na metabolizm, stawy, dziąsła i zęby. Efektem jego niedoboru mogą być choroby zwane krzywicą i ropowicą. Naturalne źródła fosforu to pełne ziarno, orzechy, nasiona, pestki dyni oraz zarodki pszenne.

Wapń wzmacnia kości i zęby oraz łagodzi bezsenność. Ponadto wzmacnia pracę serca i układu nerwowego. Jego niedobory prowadzą do krzywicy, rozmiękania kości oraz osteoporozy. Znajduje się w soi, orzechach, słoneczniku, jarmużu, fasoli oraz brokułach.

Sód wzmacnia układ mięśniowy i nerwowy. Zapobiega przegrzewaniu się organizmu. Niedobory sodu w organizmie mogą prowadzić do zaburzeń trawiennych oraz neuralgii, czyli tzw. nerwobóli. Sód znajduje się w marchwi, burakach, karczochach. Małe ilości sodu zawiera prawie każda roślina. 

Potas dobrze wpływa na pracę mózgu. Poprawia metabolizm, obniża ciśnienie krwi i zapobiega alergiom. Skutki jego niedoboru to obrzęki i hipoglikemia. Potas znajduje się w owocach cytrusowych, bananach, melonach, słoneczniku, mięcie, zielonych warzywach oraz pomidorach.

Siarka wzmacnia skórę, włosy oraz zapobiega infekcjom. Znajduje się w fasoli i kapuście.

Chlor wspomaga proces trawienia oraz wpływa na sprężystość ciała. Efektem jego niedoborów jest wypadanie włosów i zębów. Duże pokłady chloru znajdują się w algach morskich, morszczynie oraz oliwkach.

Magnez wzmacnia układ sercowo-naczyniowy oraz moczowy. Ponadto poprawia jakość zębów. Efekty niedoboru magnezu to zazwyczaj nadpobudliwość i drżenie ciała, a zwłaszcza kończyn i palców. Magnez spożywamy razem z migdałami, orzechami, figami, bananami, pomarańczami, warzywami liściastymi, brokułami, kokosami oraz zarodkami pszennymi.

Mikroelementy

Żelazo wspomaga proces wzrostu oraz wzmacnia odporność organizmu. Zapobiega zmęczeniu i niedokrwistości. Wzmacnia skórę. Naturalne pokłady żelaza znajdują się w fasoli, suszonych brzoskwiniach oraz płatkach owsianych.

Jod odpowiada za spalanie nadmiernych ilości nagromadzonego tłuszczu. Poza tym wspomaga proces wzrostu, sprawność fizyczną i umysłową. Poprawia jakość skóry, włosów, paznokci i zębów. Efektem niedoborów jodu mogą być wole i niedoczynność tarczycy. Jod w naturze występuje w algach morskich i cebuli. Ponadto znajduje się on w warzywach uprawianych w glebie bogatej w sód.

Selen wpływa na elastyczność tkanek, zapobiega łupieżowi, zabezpiecza przed nowotworami. Efektem jego niedoboru jest niemoc płciowa. Znajduje się w kiełkach pszenicy, otrębach, cebuli i pomidorach i brokułach.

Chrom sprzyja procesowi wzrostu. Zapobiega spadkowi ciśnienia tętniczego, przeciwdziała cukrzycy. Jego niedobory mogą prowadzić do wystąpienia cukrzycy i miażdżycy. Znajduje się w kiełkach pszenicy i pełnych ziarnach zbóż.

Cynk odpowiada za prawidłowe gojenie ran, zapobiega schorzeniom prostaty, obniża cholesterol. Dobrze wpływa na pracę mózgu. Jego niedobory mogą prowadzić do niedorozwoju narządów płciowych, przerostu prostaty oraz miażdżycy. Jego naturalne źródła to kiełki pszenicy, pestki dyni oraz zarodki pszenne.

Fluor wzmacnia zęby i kości. Jego niedobory powodują próchnicę zębów. Znajduje się w algach morskich.

Kobalt zapobiega niedokrwistości, która jest objawem jego niedoborów w organizmie. W naturalnej postaci kobalt występuje w algach morskich.

Mangan zwalcza zmęczenie i zapobiega osteoporozie. Wzmacnia układ mięśniowy, nerwowy oraz pamięć. Najpoważniejszym skutkiem jego niedoboru jest ataksja, czyli brak koordynacji ruchowej. Naturalnie występuje w pełnoziarnistym zbożu, orzechach, zielonych warzywach i burakach.

Brokuły zawierają ważny dla organizmu selen,
który zmniejsza ryzyko choroby nowotworowej

Miedź odpowiada za ogólną witalność i energię organizmu. Skutkiem jej niedoborów w organizmie może być niedokrwistość, liczne obrzęki, stany zapalne stawów oraz wady kręgosłupa. W pożywieniu miedź znajduje się w fasoli, grochu, ziarnach pszenicy, śliwkach, migdałach i zielonych warzywach liściastych.

Molibden zapobiega niedokrwistości i poprawia ogólne samopoczucie. Znajduje się w pełnym ziarnie oraz zielonych warzywach liściastych.

Wykaz minerałów i ich naturalnych źródeł został sporządzony i opracowany na podstawie książki Biblia witamin, autorstwa Earl Mindell.

Witaminy - skąd pochodzą, jak działają?

Mit cytryny jako bomby z witaminą C jest niesłuszny.
W 100 mg cytryny znajduje się tyle samo witaminy C,
co w 100 mg czosnku. 

To, że witaminę C możemy kupić w aptece wiedzą już nawet dzieci w przedszkolu. Mało kto jednak, nawet  z osób dorosłych, wie jakie jest naturalne źródło witaminy C. Zazwyczaj pada odpowiedź, że jest to cytryna. Owszem, cytryna jest źródłem witaminy C, jednak zawiera ją w niewielkich ilościach. O wiele więcej tej witaminy znajduje się chociażby w natce pietruszki. Jakie są naturalne źródła witamin i co dzięki nim możemy uzyskać?

Witamina A odpowiada za prawidłowe działanie wzroku, tkanki nabłonkowej, odporność na infekcję oraz stan naszych włosów, skóry, zębów i dziąseł. Jej niedobory objawiają się wysychaniem rogówki i spojówki oka. Najważniejsze źródła witaminy A to marchew, ciemnozielone warzywa oraz żółte warzywa i owoce.

Witamina B1 odpowiada za trawienie, sprawność umysłową, proces wzrostu, układ nerwowy, mięśniowy, serce oraz gojenie ran. Jej główne źródła naturalne to orzeszki ziemne, ziarno pszenicy, otręby i jarzyny.

Witamina B2 odpowiada za stan narządów rozrodczych, proces wzrostu, stan skóry, paznokci, włosów, jamy ustnej oraz wzroku. Efekty jej niedoboru to zakłócony metabolizm oraz zmiany w obrębie jamy ustnej, warg, skóry i narządów płciowych. Jej główne źródła naturalne to zielono listne warzywa, ziarna zbóż oraz rośliny strączkowe.

Witamina B6 wpływa na stan skóry i jej starzenie się. Efekty jej niedoboru to niedokrwistość, zapalenie skóry i języka. Jej główne źródła naturalne to otręby pszenne, kiełki pszenicy, soja, melon, kapusta, owies oraz orzechy.

Witamina B12 produkuje krwinki czerwone, odpowiada za proces wzrostu i energię wewnętrzną organizmu. Wzmacnia układ nerwowy, pamięć i koncentrację. Skutki jej niedoboru to anemia, niedokrwistość oraz róznego rodzaju zaburzenia neurologiczne. Witamina B12 nie występuje w czystej postaci w składnikach pochodzenia naturalnego, ponieważ nasz organizm wytwarza ją samoczynnie. Analogi witaminy B12 znajdują się w algach morskich, soji, tofu, pietruszce oraz kapuście kiszonej.

Witamina B13 odpowiada za prawidłową pracę wątroby oraz zahamowanie procesu starzenia się organizmu. Jej źródła naturalne to warzywa korzenne.

Witamina B15 wydłuża życie komórki, wpływa na szybsze gojenie ran, obniża cholesterol, wzmacnia odporność organizmu i prawidłową pracę metabolizmu. Efekty jej niedoboru to zaburzenia w czynności gruczołów i nerwów, choroby serca, obniżenie efektywności procesu utleniania w organizmie. Jej główne źródła naturalne to ziarna zbóż, nasiona dyni, ziarna sezamu.

Witamina B17 decyduje o naszej odporności na różnego rodzaju nowotwory. Skutkiem jej niedoborów jest zwiększenie ryzyka zachorowania na tzw. raka. Źródła witaminy to głównie pestki – moreli, jabłek, czereśni, brzoskwiń, śliwek i nektarynek. Można spożywać je surowe lub dodając do jakiegoś pożywienia.

Witamina C odpowiada za gojenie ran, prawidłowe działanie układu moczowego, poziom cholesterolu, przeciwdziała czynnikom rakotwórczym. Działa przeczyszczająco, zapobiega przeziębieniom, alergiom oraz szkorbutowi.  Jej główne źródła to jagody, zielone warzywa, warzywa liściaste, pomidory, kalafior, papryka.

Witamina E hamuje proces starzenia się komórek, zaopatruje organizm w tlen, łagodzi zmęczenie, ułatwia leczenie oparzeń i blizn. Obniża ciśnienie i ryzyko chorób krwi,  łagodzi kurcze. Zapobiega poronieniom. Skutki jej niedoborów to uszkodzenie krwinek czerwonych, zwyrodnienie mięśni, niedokrwistość. Jej źródła to kiełki pszenicy, soja, orzechy, brukselka, szpinak, pełnoziarniste zboże.

Witamina F odpowiada za jakość skóry i włosów. Wpływa na prawidłowy proces wzrostu i rozwoju organizmu. Obniża cholesterol oraz ryzyko chorób serca. Skutki jej niedoboru to wyprysk skórny oraz trądzik. Źródła naturalne to kiełki pszenicy, siemię lniane, słonecznik, soja, orzechy, migdały, awokado.

Witamina K zapobiega krwotokom wewnętrznym, zapewnia prawidłową krzepliwość krwi, zmniejsza obfite krwawienia miesiączkowe. Widoczne efekty jej niedoboru to zaburzenia trawienia, biegunka, zapalenie jelita. Źródła naturalne tej witaminy to warzywa zielono listne, lucerna, morszczyn, awokado.

Witamina P wpływa na stan dziąseł, odporność na infekcję, ponadto zwiększa efektywność działania witaminy C [przy prawidłowej dziennej dawce w stosunku 1:5 (wit.P : wit. C)]. Efektem jej niedoboru jest kruchość naczyń krwionośnych. Największe dawki witaminy P zawarte są w białej skórce owoców cytrusowych, morelach, wiśniach, jeżynach, miodzie gryczanym, głogu, szczawiu, aroni oraz mięty.

Witamina T wpływa na prawidłowe krzepnięcie krwi i tworzenie płytek krwi. Skutki jej niedoboru mogą prowadzić do niedokrwistości lub hemofilii. Jej głównym źródłem naturalnym jest ziarno sezamowe.

Witamina U wzmacnia pracę i stan żołądka oraz dwunastnicy. Jej największe złoża znajdują się w kapuście.

Biotyna (Witamina H) zapobiega łysieniu, wzmacnia układ mięśniowy i skórę. Jej niedobór często objawia się różnego rodzaju wypryskami skórnymi, ogólnym zmęczeniem i wyniszczeniem organizmu oraz złym metabolizmem. Może prowadzić do depresji. W naturze biotyna występuje w orzechach, migdałach, szpinaku, marchwii, pomidorach, kalafiorze i roślinach strączkowatych.  

Spożywanie odpowiednich ilości witaminy B17 może zapobiec rozwojowi nowotworów.
Jej główne źródło to pestki, które zazwyczaj wyrzucamy traktując jako niejadalną resztkę owocu.

Orzechy zawierają duże ilości witaminy B1, B6 i F. 

Ich regularne spożywanie wpływa na pamięć, koncentrację i pracę mózgu.

Wykaz witamin i ich naturalnych źródeł został sporządzony i opracowany na podstawie książki Biblia witamin, autorstwa Earl Mindell.

autor: Patryk Żaglewski

ZIARNA ZDROWIA – GRZYBEK TYBETAŃSKI

Mikroorganizmy, stanowiące ważny element środowiska wewnątrz ludzkiego ciała, znacząco wpływają na stan naszego zdrowia. Pokarm, który spożywamy na co dzień, obniża ich jakość i ilość w przewodzie pokarmowym człowieka. Zastosowanie w tym przypadku suplementacji może nie przynieść oczekiwanych efektów. Odpowiedzią mogą być natomiast, pochodzące z krainy długowieczności, a stosowane już od wielu lat przez naszych przodków, ziarna kefirowe, nazywane również grzybkiem tybetańskim.   

Grzybek tybetański wyglądem przypomina różyczki kalafiora, zapachem natomiast fermentujące mleko. Posiada złożoną strukturę o nieregularnym kształcie.

Hodowla grzybka tybetańskiego

Utrzymanie ziaren kefirowych odbywa się na zasadzie 24 godzinnego cyklu, w którym następuje proces wytwarzania zdrowotnego kefiru. Grzybka należy przepłukać zimną wodą, na  sitku, tak aby woda, która będzie spływać z sitka będzie czysta. Następnie wrzucamy go do szklanego pojemnika (najlepiej zastosować słoik) i zalewamy odpowiednią ilością mleka. Przyjmuje się, że na dwie łyżeczki ziaren kefirowych należy zużyć ok. 200 ml mleka. Całość przykrywamy gazą lub jednorazowym ręcznikiem papierowym. Zapewniamy w ten sposób dostęp powietrza do wewnątrz, przy jednoczesnym zabezpieczeniu grzybka przed zarazkami i owadami. Naczynie odstawiamy na 24 godziny w ciepłe miejsce. Po upłynięciu doby, zawartość słoika przecedzamy przez plastikowe sitko. Po odsączeniu, napój nadaje się do spożycia. Ziarna kefirowe ponownie umieszczamy w naczyniu i zalewamy je wodą. Podczas hodowli grzybka tybetańskiego należy pamiętać o tym, żeby unikać jego kontaktu z jakimikolwiek metalowymi naczyniami i sztućcami.

Dlaczego mleko?

Wiele osób zapyta dlaczego mleko, które jest jednym z czterech białych zabójców, ma wpływać na poprawę naszego zdrowia? Czyż to nie zaprzeczenie samo w sobie? Otóż cały sekret polega na tym, że do słoika z grzybkiem tybetańskim wlewamy mleko, a wylewamy już zupełnie inny produkt – zdrowotny kefir. Mleko, pod wpływem działania ziaren kefirowych, zmienia swoją strukturę, skład mikrobiologiczny, smak, zapach oraz pH. Podczas tego procesu giną zbyt duże ilości hormonów, a w zamian tego pojawiają się gromady bakterii kwasu mlekowego i drożdży, nazywane priobiotykami.

Kuracja zdrowotna

Kuracja grzybkiem tybetańskim opiera się na codziennym piciu kefiru, wytwarzanego przez ziarna. Najlepiej pić go na czczo, stopniowo zwiększając jego dawkę i obserwując reakcję swojego organizmu na priobiotyki, które wraz z nim dostają się do przewodu pokarmowego. Kefir pijemy przez 20 dni, po czym następuje 10 dni przerwy, podczas których cały czas zmieniamy mleko w naczyniu z grzybkiem. Taki cykl powtarzamy przez okres 5-6 miesięcy. Podczas produkcji zdrowotnego kefiru, grzybek cały czas rośnie (rozmnaża się). Można więc się nim podzielić, wypijać coraz większe ilości napoju lub zastosowywać go w różnego rodzaju przepisach kulinarnych lub zdrowotnych.

Działanie grzybka tybetańskiego

Napój wytwarzany przez grzybka, niejednokrotnie nazywany był eliksirem młodości. Ludzie, którzy regularnie go stosowali, cieszyli się bowiem nienagannym zdrowiem i długowiecznością. Na co właściwie działa? Można powiedzieć, że na wszystko. Reguluje przemianę materii, hamuje wzrost komórek nowotworowych, leczy choroby przewodu pokarmowego, wrzody żołądka i dwunastnicy. Działa oczyszczająco. Łagodzi różnego rodzaju alergie. Zmniejsza ryzyko chorób serca. Reguluje poziom cholesterolu. Stymuluje działanie układu odpornościowego. Leczy choroby dróg żółciowych, rozpuszcza kamienie zalegające w woreczku żółciowy. Zapobiega stanom zapalnym. Wytwarza naturalne antybiotyki. Hamuje i leczy infekcje grzybicze (np. grzybicę stóp). Wzmacnia skórę, włosy i paznokcie. Eliminuje stany zmęczenia i wyczerpania, łagodzi skutki stresu, zapobiega bezsenności. Hamuje proces starzenia się komórek. Stosowany zewnętrznie, pomaga leczyć różnego rodzaju oparzenia i stany zapalne skóry.

Konwencjonalne metody leczenia zawodzą już od dłuższego czasu. Jak długo będziemy jeszcze igrać z losem i bawić się swoim zdrowiem i życiem, powierzając je niekompetentnym osobom? Wydaje się, że dopóty, dopóki nie zauważymy alternatywy dla tradycyjnych sposobów dbania o zdrowie. Grzybek tybetański jest jedną z takich alternatyw. Wystarczy po nią sięgnąć.

W przeciwieństwie do medycyny konwencjonalnej, terapia grzybami leczniczymi jest ukierunkowana na przywrócenie zdrowia poprzez tak zwaną homeostazę. Pojęcie to oznacza równowagę wszystkich stale przebiegających procesów w organizmie, np. równowagę mineralną, enzymatyczną, hormonalną, wodną, elektrolityczną i immunologiczną. Grzyby witalne mają zatem właściwości regulujące, tzn. u ludzi z wysokim ciśnieniem powodują wyrównujące obniżenie ciśnienia, u tych ze skrajnie niskim ciśnieniem krwi – podwyższenie ciśnienia. To samo odnosi się do stanu psychicznego, trawienia, cholesterolu, alergii, nowotworów. 

dr. Susanne Ehlers